Հասարակություն

Ինչու Հայաստանը այլևս չի կարող հանդուրժել Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարությունը. Վարդան Օսկանյան

30.04.2025

Ինչու Հայաստանը այլևս չի կարող հանդուրժել Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարությունը. Վարդան Օսկանյան

ՀՀ ԱԳ նախկին նախարար  Վարդան Օսկանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․

«Այսօր հայերի մեծամասնությունը միավորված է մեկ համոզման շուրջ՝ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը պետք է հեռանա, և որքան շուտ՝ այնքան լավ։ Տարբերությունները վերաբերում են միայն այդ հեռացման ուղուն՝ խորհրդարանական անվստահություն, զանգվածային բողոքի ակցիաներ, արտահերթ ընտրություններ, թե սպասել 2026-ի նախատեսված ընտրություններին։ Սակայն լայն տարածում ունի նաև թերահավատությունը, որ այս մեխանիզմներից որևէ մեկը կգործի:

Բայց մի բան անբեկանելի է՝ Հայաստանը չի կարող իրեն թույլ տալ նույնիսկ մեկ օր ավել մնալ Փաշինյանի ղեկավարության ներքո։

Երկիրը կանգնած է իր ժամանակակից պատմության ամենավտանգավոր հանգրվաններից մեկում։ Ազգային անվտանգության, արտաքին քաղաքականության, ժողովրդավարական կառավարման, տնտեսական կայունության և ազգային համերաշխության ոլորտները զգալիորեն խաթարված և թուլացած են Փաշինյանի իշխանության տարիներին: Այն, ինչ 2018-ին սկսվեց հույսի և վերափոխման խոստումներով՝ թափանցիկություն, արդարություն, վերածնունդ, այսօր վերածվել է ինքնագործունեության, անընդունակության և ռազմավարական ձախողումների ժամանակաշրջանի։

Այսօր ակնհայտ է՝ Փաշինյանը ոչ միայն չի կարողացել դիմակայել առկա մարտահրավերներին, այլև փոշիացրել է ձեռքբերված նվաճումներն ու խորացրել երկրի խոցելիությունը։ Հայաստանի ապագայի համար նա պետք է հեռանա։ Ժամանակն է ձևավորել նոր ուղի։

Փաշինյանի ձախողման հիմքում արտաքին և անվտանգության քաղաքականության աղետալի կառավարումն է։ Տարածաշրջանում, որտեղ ռազմավարական խորությունն անհրաժեշտություն է, նա ղեկավարել է առանց փորձի, տեսլականի կամ կարգապահության։ Նրա մոտեցումը Ադրբեջանին՝ հակասական հռետորաբանությամբ և միակողմանի զիջումներով, խրախուսել է Բաքվին և մեկուսացրել Երևանին։ Նրա պաշտոնավարման ընթացքում Հայաստանը կորցրեց Լեռնային Ղարաբաղը, ավելի քան 120,000 հայեր տեղահանվեցին, և դարավոր համայնք վերացվեց։ Սրանք պատերազմի անխուսափելի հետևանքներ չէին։ Սրանք վատ և ձախող ղեկավարության ուղիղ արդյունք էին, որը անպատրաստ էր դիմագրավել աշխարհաքաղաքական իրականությանը։